Mutluluk, çok uzun çağlardan beri herkesçe bambaşka tanımları yapılan bir kavram olmuştur. Her insanın mutluluğa yaklaşımı farklı şekillerdedir. Mutluluk kimilerine göre anlık bir hazken kimilerine göre daha daha uzun sürelidir ya da yoldaki süreçtir. Bugün sizlerle birlikte filozofların mutluluk hakkındaki görüşlerini daha yakından ele alacağız.
Aristoteles’e göre mutluluk:
“Gerçek mutluluk mal ve mülke sahip olmakla değil,akıl ve erdeme sahip olmak ile mümkündür.”
Filozofların en bilinenlerinden Aristoteles, mutluluğu “eudaimonia” olarak tanımlar. Ona göre mutluluk yaşamın nihai amacıdır ve bir hayat tarzıdır. Ona göre mutluluk geçici bir haz değildr. Anlık mutluluklardan çok uzun süreli mutluluklara odaklanır. İyiye ne kadar yakın olursak mutluluğa da o kadar yakın olacağımızı söyler. Hayattaki bütün eylemlerimizi aslında bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz için yaptığımızı savunur. Her şeyi mutlu olmak adına yaparız. Mutluluk akıl ve erdemle ilişkilidir. Akıl ve erdemle güçlü bir bağ kurmamız gerektiğini savunur. İyi olma ve mutluluk erdeme uygun hareketlerle mümkün olmaktadır. Kişi eylemleriyle kendisini gerçekleştirir ve eylemler bir tercih meselesidir. Tercih ettiklerimizle iyiyi elde ederiz. Yapıp ettiğimiz her şeyde iyiyi amaçlarız ve bu iyiler bizi mutluluğa götürür. Mutluluğumuz çevredeki birçok olaydan etkilenebilir. Bu dış etkenler mutluluğa etki eder fakat kişinin mutluluğu kendi çabasına ve aldığı kararlara daha çok bağlıdır.
Sokrates’e göre mutluluk:
“Mutluluğun sırrı; daha çok olanı aramakta değil, daha azın tadını çıkarma kapasitesine ulaşmaktır.”
Sokrates’e göre her insanın peşinden koştuğu ve en yüksek iyi mutluluktur. Mutluluğa ulaşmanın yolu ise bilgidir. Bilgi sadece tek başına da yeterli değil bunun yanında bir eylem de gereklidir. Doğru bilgi de insanı doğru eylemlere yönelteceğinden bunun sonucunda mutluluğa ulaşırız. Erdem ruha mutluluk sağlar. Erdemli olduğumuz zaman mutluluğa ulaşırız. İnsanın kötü eylemlerinin sebebi ise bilgisizliğidir. Sokrates mutluluğun insanın ruhunu elinden geldiğince iyi hale getirmesi sayesinde olacağını söyler. Mutluluğun dış kaynaklarla elde edilemeyeceğini insanın kendi başarıları ve çabası sayesinde oluşacağını söyler. Ona göre ihtiyaçlarımızı en aza indirirsek bir şeylerden daha fazla mutlu oluruz.
Nietzsche’ye göre mutluluk:
“Mutluluk, güçle çoğalan; direncin üstesinden gelindiğinde ortaya çıkan bir duygudur.”
Nietzsche’ye göre mutluluk, uzun süreli değildir kısa sürelidir ve her an geçip gidebilir. Nietzsche mutluluğu ideal tembellik olarak görür yani bu ona göre sıkıntısız bir yaşam sürmektir. Mutluluğa zorluk çekerek ulaşırız. Birçok mutsuzluğun kaynağı ise ahlak kurallarıdır. Ahlak insanların eylemlerini ve düşüncelerini kısıtlar. İnsan özgür olduğu zaman yaptığı şeylerden mutlu olur. İnsan kendisini engelleyen kuralları aşınca mutluluğa ulaşır.
İlginizi çekebilir: Sinema Tarihine İz Bırakmış 10 Film Müziği
Yorumlar